| | O Taboada CF volveu de baleiro da súa visita a Xove, e seguimos inmersos nunha mala xeira, sobre todo a domicilio, onde non sumamos desde a saída a Pol, hai xa dous meses.
E eso que o partido comezou prometedor para os nosos intereses, un dominio territorial e da posesión sobre o impecable céspede do municipal xovense. O noso mediocampo empuxaba e roubaba moi arriba, lanzando a Gabri e Noé. Froito deste dominio chegaron oportunidades claras, como unha de Noé que a piques estivo de aproveitar un erro do porteiro local, sobre todo unha de Ratón tras unha gran xogada por banda, o seu disparo en posición franca foi arriba.
A partir do 15' as forzas igualáronse e o Xove comezou a pisar a nosa área. A primeira ocasión local foi un testarazo de Coello que despexou ben Roi, e no 17' unha contra levada por Chile finalizouna el mesmo cun disparo cruzado que se foi lambendo a cepa do noso poste esquerdo. Non estabamos a controlar ben a Juanjo Coello, e o gran ariete local estaba a causarnos problemas aguantando a pelota de espaldas e lanzando a Chao e a Chile. No 25' Roi toca o balón coa man fóra da área, xusto na frontal, coa conseguinte amarela e falta perigosisima. O disparo potente de Maikel buscando o pau de Roi non sorprendeu a este, que despexou a córner.
A partir de aquí houbo unha pequena tregua no tocante a ocasións claras de gol, pero pelexouse cada balón como se fose o último, nun gran esforzo colectivo. No 40' tiña que ser substituído Juanjo Potente, con problemas estomacais. Non sería o último percance para nós, desafortunadamente. Saíu no seu lugar Manu Vila, seguindo coa defensa de 3 e dous carrileiros. No descanso Ibán tampouco puido seguir, polo mesmo problema que Juan. Recompuxemos a zaga con Dieguiño e Marcos ingresou no verde situándose como mediocentro con Ratón.
Os segundos 45 minutos foron quizais máis aburridos para o espectador, sen tantas ocasións, pero con traballo a esgalla por parte dos 22 protagonistas. Ata o 55' ambos conxuntos estiveron tanteándose e non houbo xogadas reseñables, pero neste minuto unha gran xogada de Chao por banda esquerda rematou cun pase atrás, apareceu Ratón nunha gran acción defensiva para enviar a córner. Pouco despois nova lesión, esta vez de Noé, que se tivo que retirar do campo cos xemelgos moi cargados. Entraba Guerreiro no seu lugar.
O partido estaba a discorrer cunha gran loita no medio do campo da que non surxían ocasións claras, ata que no minuto 80' unha contra levada por Chile rematou nun penalti en contra que protestamos moitísimo, xa que Manu Vila en ningún momento toca ao atacante local, que se deixa caer cando ve que a xogada, xa en liña de fondo, non ten máis recorrido. O árbitro, a instancias do linier, decretou a pena máxima, que foi transformada por Maikel cun disparo seco e forte que batiu a Roi, que se vencera á súa esquerda.
Este gol fíxonos dano anímicamente, pero sacamos a raza e o orgullo, e de aquí en diante buscamos o gol da igualada con máis corazón que cabeza, buscando con balóns longos a Guerreiro e Moski, pero sen fortuna. Do 85' en diante asumimos moitos riscos e desta situación o Xove sacou boas contras, das que non puido aproveitar ningunha. No 92' dobre boa intervención de Roi a cabezazos de Maikel e Coello á saída de dous corners consecutivos; e no 93' protestamos un posible penalti sobre Guerreiro, que o árbitro non concedeu. Non sabemos como de claro era, pero sen dúbida máis que o que lle pitaran escasos minutos antes a favor ao Xove. Eso segurísimo. Desta vez preferiron lavarse as maus.
O partido rematou cunha pequena tángana causada por algún membro do banquiño local, que confundiu a alegría polo triunfo coa provocación a un rival doído pola derrota e sobre todo polas circunstancias nas que esta se produciu.
Para a semana que vén toca despedir o ano futbolístico, na que será a última xornada da primeira volta, ante a SD Burela, presumiblemente o sábado 22 de decembro no Castro Seoane de Antas de Ulla.

| | | |
|